«Δεν έχω τόση ομίχλη στον εγκέφαλο, μείωσα την πρόσληψη καφεΐνης με αποτέλεσμα να μειώσει το νευρικό μου άγχος, το άγχος και δεν έχω κολλήσει καφέ. Νιώθω πιο προσγειωμένος και έχω τον έλεγχο των σκέψεων και των πράξεών μου. Αρχικά, ένιωθα ότι θα με πονούσε στο λαιμό να μετράω τα πράγματα και να καταγράφω ό,τι έφαγα, έχω αποκτήσει αυτοπεποίθηση καθώς έμαθα ότι έχω αυτοέλεγχο και είμαι υπεύθυνος για ό,τι βάζω σώμα. Η λαχτάρα για ζάχαρη μειώθηκε και το γεγονός ότι λαχταρούσα ακόμη και κάτι τόσο πολύ με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο παρόμοια είναι αυτή η ουσία με ένα φάρμακο, κάτι που είναι πολύ τρομακτικό αν το σκεφτείς. Μου αρέσει η ιδέα να μην με εκμεταλλεύονται και μου αρέσει η απλότητα του να γνωρίζω ακριβώς από τι αποτελείται το φαγητό μου και όχι μια παράγραφος από πράγματα που δεν μπορώ να προφέρω». – (Άνδρας, μέσα της δεκαετίας του '30, αυτοαναφερόμενος για γενική υγεία)